Οριάνα Φαλάτσι ¨Ένας Άντρας¨
Οι βιβλιοθήκες τελικά, κρύβουν και θησαυρούς!
Ένα συγκλονιστικό βιβλίο για ένα μοναδικό άνθρωπο.
Σα μορφή ο Αλέκος Παναγούλης μοιάζει να ήταν ένα διαφορετικός άνθρωπος, έντονος και ιδιαίτερος τόσο στη ζωή του όσο και στις απόψεις του.
Εκρηκτική προσωπικότητα, ιδεαλιστής, απόλυτος, γενναίος και παράξενα ελεύθερος Έλληνας!
Η παραξενιά του για την έννοια της ελευθερίας ήταν ότι την διεκδικούσε, την απαιτούσε και τη βίωνε με την μορφή που πρέπει να έχει η ελευθερία, απόλυτα.
Δεν ήταν ελεύθερος μόνο για τον εαυτό του, πολέμησε, βγήκε μπροστά, αγωνίστηκε και αξίωσε την ελευθερία, πάντα στην απόλυτη μορφή της, για όλους.
Η απόπειρα που έκανε προς τον δικτάτορα Παπαδόπουλο καθώς και τα εξωφρενικά βασανιστήρια που υπέμεινε από τους χουντικούς λίγο πολύ όλοι τα γνωρίζουμε, τα έχουμε διαβάσει.
Αυτό που ήταν εντυπωσιακό ήταν η στάση του, ο τρόπος που αντιμετώπισε τις καταστάσεις και τους ανθρώπους και φυσικά το θάρρος του να στέκει και να προκαλεί τους βασανιστές του ακόμα και μέσα από την απόλυτη εξαθλίωση.
Οι ιδέες του, τα ιδανικά του η πολιτική του στάση και η έλλειψη μικροαστικού φόβου ήταν λογικά αυτά που οδήγησαν στην δολοφονία του.
Φαντάζει για τον Παναγούλη πιο δύσκολη η περίοδος μετά τη χούντα.
Τα γεγονότα που υπάρχουν μέσα σε αυτό το βιβλίο και αφορούν στην πολιτική κατάσταση της χώρας μετά την πτώση της δικτατορίας είναι συγκλονιστικά.
Η πολυπόθητη δημοκρατία που ήρθε, με αυτούς που έφερε μαζί της, είχε θέματα, πολλά θέματα και πολλά πρόσωπα να την υπηρετούν από την αρχή ενώ είχαν ήδη βοηθήσει στην καταστολή της!
Σίγουρα ο εκρηκτικός του χαρακτήρας δεν του έδωσε τη δυνατότητα να προχωρήσει, είχε μια στάση λίγο πιο εφηβική στον τρόπο που αντιμετώπιζε τα πράγματα και έτσι ήταν δύσκολο να βρει συναγωνιστές στην πορεία του και φυσικά άνοιγε μέτωπα με πολλούς και ισχυρούς χωρίς να έχει τη δυνατότητα να τους αντιμετωπίσει γιατί πολύ απλά δεν ήξερε να παίζει πολιτικά, ένα πράγμα ήξερε μόνο, την αλήθεια και τη δύναμή της.
Ίσως αν προσπαθούσε να "παίξει" με τους εχθρούς του, τα πράγματα για τον Παναγούλη να ήταν αλλιώς αλλά πάλι... δεν θα ήταν ο Παναγούλης!
Δεν πιστεύω πως δεν φοβόταν, αυτό που κατάλαβα για εκείνον είναι πως αυτό που τον τρόμαζε ήταν η αποτυχία, το ψέμα, η εκμετάλλευση και το βόλεμα.
Θα τον χαρακτήριζα έναν ιδιαίτερα ευφυή, δίκαιο και φυσικά απόλυτα ελεύθερο άνθρωπο.
Το μόνο που αναρωτιέμαι είναι, αν δεν τον δολοφονούσαν ( πράγμα αδύνατο βέβαια!! ) θα μπορούσε να ζήσει στην Ελλάδα του 80, του 90 φτάνοντας μέχρι και το σήμερα?
Θα μπορούσε να ζήσει μέσα σε όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας??
Δεν ξέρω αν ο Παναγούλης ¨ΖΕΙ¨ όπως φώναζαν στην κηδεία του αλλά ξέρω πως όσο έζησε, έζησε ελεύθερα!
Βασιλική
Comments