Πάρα πολλά βιβλία στο σπίτι μου αφού τη "μανία" του διαβάσματος την έχω από πολύ μικρή.
Από το Μάιο ξεκίνησε η σκέψη πως κάποια από αυτά θέλω να τα ξαναδιαβάσω.
Συντέλεσε και το γεγονός πως η Δημοτική Βιβλιοθήκη της Αγίας Παρασκευής που δανείζομαι βιβλία δεν είχε ακόμα ανοίξει, πως μετά την καραντίνα τα εμπορικά μαγαζιά δεν ήταν και πρώτα στη λίστα μου για βόλτα, πως τα βιβλία δεν μου αρέσει να τα αγοράζω από το internet γιατί έχει μαγεία για εμένα η επίσκεψη στα βιβλιοπωλεία...
Έτσι τα βιβλία μου έγιναν για εμένα κάτι σαν challenge!
Τι θυμόμουνα από αυτά, πως είχα μετρήσει τότε το κάθε βιβλίο, πως ήμουνα τότε!
Σε κάθε βιβλίο που υπάρχει στη βιβλιοθήκη μου, στην πρώτη του σελίδα, υπάρχει γραμμένη πάντα η ημερομηνία που το αγόρασα, η τιμή του και ένα ελάχιστο κείμενο που περιγράφει κάτι, κάτι που χαρακτηρίζει εκείνη την ημέρα ή εκείνη την περίοδο, μου είναι εύκολο λοιπόν να θυμηθώ πως τότε με επηρέασαν.
Ίσως τελικά μια τέτοια σκέψη είναι ιδανική για τα βιβλία διακοπών του φετινού καλοκαιριού.
Μαζί με κάποια από τις νέες εκδόσεις στη λίστα του καλοκαιριού να βρεθούν και κάποια βιβλία που παλιά μας κράτησαν συντροφιά και που σήμερα, χρόνια μπροστά, το ξανακάνουν με εμάς διαφορετικούς.
Το βιβλίο του Φρέντυ Γερμανού το διάβασα το 1996, πριν από 24 χρόνια, μέσα στη δεκαετία του 90 , σε μια δεκαετία που όλα ήταν καινούργια και "καλογυαλισμένα" τότε που, 30 χρονών, μου ήταν δύσκολο να συνειδητοποιήσω την Αθήνα του 1950, την Αθήνα και την Ελλάδα μετά τον εμφύλιο και όλη μου η ματιά στο κείμενο ήταν απλά γλυκιά και νοσταλγική.
Φτάνω στα 51 μου, με μια ζωή γεμάτη εμπειρίες, απώλειες, χαρές, λύπες, θανάτους και φυσικά μετά από πολλά αναγνώσματα να απολαμβάνω μια εποχή πραγματική, με προβλήματα ανθρώπινα, με χαρακτήρες που προσπαθούσαν να αρπάξουν τη ζωή από τα μαλλιά για να κερδίσουν χρόνο και να ζήσουν παράδεισους και όλα αυτά μέσα από την απόλυτη, εξαιρετική και αναντικατάστατη γραφή του συγκεκριμένου συγγραφέα - δημοσιογράφου.
Μια μοναδική όψη της Αθήνας του 1950 που προσπαθεί να αποκτήσει χρώμα και ζωή.
Η ιστορία της Δάφνης και του Τζόνυ είναι μια αληθινή ιστορία, που ο συγγραφέας την έζησε στην εφηβεία του «νύχτα προς νύχτα». Ξετυλίγεται στο «Ριτς», ένα καμπαρέ του ’51, με τα σαξόφωνα να σκεπάζουν τον απόηχο του Εμφυλίου κι έναν Αμερικανό αξιωματικό να ζει το ρομαντικό του πάθος με μια αμαρτωλή Ελληνίδα – την ώρα που η κυβέρνηση Πλαστήρα υπογράφει την εκτέλεση του Μπελογιάννη. Όλα αυτά μοιάζουν να μην έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους κι όμως είναι οι κρίκοι της ίδιας αλυσίδας. Η Δάφνη δεν ήξερε τίποτα για την εποχή της, αλλά κάποια στιγμή θα πλήρωνε το τίμημά της, με τον ίδιο τρόπο που το πλήρωναν τότε όσοι άμαχοι σκοτώνονταν από αδέσποτες σφαίρες. Η ιστορία της μοιάζει σε πολλά με την ιστορία της Νόρας, του Στάθη, της Όλγας, του Λεωνίδα και των άλλων αγριμιών που κυκλοφορούν γύρω της, στις σελίδες του βιβλίου αυτού. Είναι η χαμένη γενιά. Οι Υγρές νύχτες είναι το πρώτο βιβλίο του Φρέντυ Γερμανού – το έγραψε ανάμεσα στα 17 και στα 26 του χρόνια, αλλά δεν το τύπωσε γιατί δεν έβρισκε εκδότη. «Τότε νόμιζα ότι έγραφα διηγήματα», λέει στον πρόλογό του. «Τώρα, βλέποντάς το απ' την άλλη άκρη του τούνελ, νιώθω ότι έγραψα, πάλι, ένα βιβλίο εποχής. Μόνο που εδώ οι ήρωες, τα ιστορικά πρόσωπα του βιβλίου, είναι άνθρωποι που τους άγγιξα, στα 17 μου χρόνια, που περπάτησα δίπλα τους και που κάποια στιγμή σκούπισα μ' ένα μαντίλι τα δάκρυά τους. Τότε δεν είχαμε ακόμα χαρτομάντιλα...»
Βασιλική
#books #book #reading #booklover #bookworm #read #bookish #booknerd #bookaddict #bibliophile #bookshelf #bookaholic #reader #libros #bookphotography #booklove #art #libri #booksbooksbooks #literature #kastaniotis
Comments