top of page

Loved this book!

Εικόνα συγγραφέα: Vassiliki VassilikiVassiliki Vassiliki

Έγινε ενημέρωση: 5 Απρ 2023

"Κάπου χωρίς να το ξέρουμε" Μεταξία Κράλλη



Όταν διάβασα το "Κάποτε στη Σαλονίκη" συγκλονίστηκα, ήταν το τέλειο βιβλίο η απόλυτη γραφή.

Φοβόμουνα να ξαναδιαβάσω βιβλίο της, γιατί φοβόμουνα να το συγκρίνω με αυτό.


Βρέθηκα όμως στη βιβλιοθήκη της Αγίας Παρασκευής και το είδα μπροστά μου. Ήταν η κατάλληλη στιγμή.

Πολύ διστακτικά το ξεκίνησα αλλά...

Ακόμα ένα βιβλίο της λοιπόν που δεν μπορείς να το αφήσεις, η ιστορία κυλά ομαλά τόσο ομαλά που το νιώθεις ότι συμβαίνει δίπλα σου.

Η μετάβαση από τη μία εποχή στην άλλη, ξεκινά από τις αρχές της δεκαετίας του 70 και πιο πίσω ακόμα και φτάνει μέχρι σήμερα,είναι τόσο ήπια και φυσικά για εμένα που την έχω ζήσει όλη αυτή την αλλαγή είναι και τόσο ρεαλιστική.

Για άλλη μια φορά μια ιστορία δύο ανθρώπων δεν κλείνετε στα στενά πλαίσια μια γλυκανάλατη διήγησης σχέσεων και έρωτα.

Αντίθετα μια ολόκληρη εποχή και μάλιστα η εποχή που έφερε τις μεγαλύτερες αλλαγές τόσο σε κοινωνικό όσο και σε μορφωτικό αλλά και πολιτικό επίπεδο περνά μέσα από την καθημερινή ζωή δύο ανθρώπων και της οικογένειας τους. Καθημερινή, πραγματικά καθημερινή ζωή, αυτή που βγάζει προβλήματα αληθινά, που δοκιμάζει τους ανθρώπους τόσο όσο, τόσο όσο έχουμε δοκιμαστεί όλοι μας.

Αυτό είχα λατρέψει στο "Κάποτε στη Σαλονίκη" από τη Μεταξία Κράλλη, το ρεαλισμό της, και τον βλέπω και εδώ.


Μέχρι τώρα για εμένα τα βιβλία μόνο του Γιάννη Ξανθούλη ήταν τα βιβλία που αγόραζα χωρίς καν να διαβάσω το οπισθόφυλλο από τώρα και πέρα μαζί με το Γιάννη Ξανθούλη μπαίνει στην ίδια λογική και η Μεταξία Κράλλη!

Βασιλική



Χρύσα και Μάχος, Μάχος και Χρύσα. Ένα αγόρι κι ένα κορίτσι. Ένας μαθητής και μια μαθήτρια. Που μετά γίνονται ένας φοιτητής και μια φοιτήτρια. Και μετά ένας χημικός μηχανικός και μια δικηγόρος. Ζουν στην Αθήνα. Δηλαδή… όχι πάντα. Ερωτεύονται – ο Μάχος περισσότερο από τη Χρύσα. Ταλαιπωρούνται – η Χρύσα περισσότερο από τον Μάχο. Ίσως όμως κι όχι… Ενθουσιάζονται, πενθούν, διασκεδάζουν, πέφτουν και ξανασηκώνονται. Οι δρόμοι τους διασταυρώνονται πολλές φορές, χωρίς όμως ποτέ να συναντηθούν οι δυο τους. Κι αυτό το κάτι παραπάνω, αυτό που όλοι οι άνθρωποι ονειρεύονται να ζήσουν, φαίνεται να τους ξεφεύγει. Γιατί στην αληθινή ζωή τα πράγματα δεν έρχονται πάντοτε όπως θα έπρεπε να έρθουν. Ή μήπως όχι;

Μια ιστορία για δυο ανθρώπους στην ίδια πόλη, ένα βιβλίο για τις χαρές και τις λύπες που φέρνουν μαζί τους τα χρόνια καθώς περνούν, αλλά και για τη μαγεία που μας περιμένει στην επόμενη στροφή, όταν πια έχουμε πάψει να πιστεύουμε σε αυτήν.



0 Σχόλια

Πρόσφατες αναρτήσεις

Εμφάνιση όλων
It's never too late!!

It's never too late!!

Let’s talk about books

Let’s talk about books

Comments


bottom of page