Στεφάνι από Ασπάλαθο - Σόφη Θεοδωρίδου
Μου είναι δύσκολο να βάλω ταμπέλες αλλά έχοντας διαβάσει αρκετά από τα βιβλία της Σόφης Θεοδωρίδου, θα έλεγα πως μπορώ να κατατάξω το έργο της στο ιστορικό μυθιστόρημα.
Μια παράξενη εποχή ή καλύτερα μια μαύρη εποχή για την Ελλάδα που ξεκίνησε λίγο πριν το 1940 με την δικτατορία του Μεταξά και συνέχισε δυστυχώς για πάρα πολλά χρόνια με πάρα πολλά θύματα νεκρούς και ζωντανούς.
Μια ιστορία για αυτή τη χώρα που δεν ξέρω ποιος θα μπορούσε να τη γράψει για να διδαχθεί και να είναι αντικειμενικός.
Έχουν γραφτεί πολλά για εκείνη την περίοδο του εμφυλίου, αλλά και μόνο από τα ονόματα που δίνει κανείς στη συγκεκριμένη εποχή αφήνουν κενά στην αντικειμενικότητα του κειμένου.
Το συγκεκριμένο βιβλίο, μέσα από μια ανθρώπινη ιστορία και απόλυτα ταιριαστή με την εποχή που διαδραματίζεται μέσα από τα ήθη και τις συνήθειες του τότε, κάνει μια εξαιρετική αναφορά στην ιστορία της εποχής. Περνά την εικόνα και των δύο πλευρών κρατώντας τις ισορροπίες για τον αναγνώστη και αυτό που είναι εξαιρετικό είναι πως μπορείς να δεις και τις προεκτάσεις αυτού του εμφυλίου στην καθημερινότητα των ανθρώπων αυτών των δύο πλευρών, την ανάγκη τους να γυρίσουν σε μια ρουτίνα, σε μια απλή διαδοχή εποχών με τη δυνατότητα να ονειρευτούν, να στοχεύσουν, να κοπιάζουν και να δημιουργήσουν.
Θέλουν να αλλάξουν, να διεκδικήσουν, να τολμήσουν με λίγα λόγια να αρχίσουν να ζουν διαφορετικά και καλύτερα αλλά...
Η γραφή της, εξαιρετική και άμεση. Νιώθεις να ζεις μέσα στο σπίτι της Κασσιανής, να βλέπεις τη Λέγκω να ετοιμάζεται, να περιμένεις το Λυκούργο να γυρίσει αλλά και να αναρωτιέσαι αν καλύτερα θα ήταν να μην έρθει...
Ένα άμεσο, καλογραμμένο και πολύ καλό βιβλίο.
Βασιλική
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου
Μια όμορφη καλοκαιρινή μέρα του 1939, η Κασσιανή κρυφοκοιτάζει πίσω απ’ την κουρτίνα της κάμαράς της το άγνωστο παλικάρι που σιγοπίνει τον καφέ του στην αυλή των γειτόνων τους, δίχως να υποψιάζεται ότι είναι ο άντρας που θα σφραγίσει τη ζωή της. Η δεκαπεντάχρονη κοπέλα ασφυκτιά στην επαρχία, στη σκιά του αυστηρού ιεροκήρυκα πατέρα της. Ο δεκαοχτάχρονος Λυκούργος, απ’ την άλλη, οραματίζεται το μέλλον του στο πανεπιστήμιο της πρωτεύουσας.
Τους δυο νέους θα ενώσει ένα εφηβικό φιλί και μια βάρβαρη τιμωρία. Θα τους χωρίσουν οι δικές του επιλογές κι η Ιστορία.
Στα χρόνια που τους περιμένουν η Κασσιανή θα υποχρεωθεί να επωμιστεί βάρη που δεν της έπρεπαν.
Αντιμέτωπη μ’ ένα κράτος εχθρικό και μια κοινωνία ματωμένη, θα αισθανθεί συχνά ότι σταυρώνεται για λάθη εκείνου κι ότι το στεφάνι που κάποτε της φόρεσε είναι φτιαγμένο απ’ τον αγκαθωτό ασπάλαθο, που χρησιμοποιούν στον τόπο της για φράχτη ή για προσάναμμα. Στο κλειστοφοβικό σύμπαν του νέου κόσμου της θ’ αναγκαστεί ν’ απαρνηθεί ακόμη κι αυτή τη γυναικεία της υπόσταση, μέχρι τη μέρα που θα διαπιστώσει πως κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο.
Μια επαρχιακή πόλη απ’ τη μεταξική Ελλάδα μέχρι τη μετεμφυλιακή της δεκαετίας του ’50.
Ένα ζευγάρι παρασυρμένο απ’ τις μπόρες των καιρών.
Ένα στεφάνι φτιαγμένο από ασπάλαθο.
Comentarios