Καλή χρονιά, Καλή αρχή, Καλή ζωή!
Έχουμε συνηθίσει κάθε Πρωτοχρονιά να βάζουμε στόχους, να παίρνουμε αποφάσεις, να ετοιμαζόμαστε για αλλαγές... και τις περισσότερες φορές να μην κάνουμε τίποτα από όλα αυτά.
Μέσα βάζω και εμένα δε διαφέρω.
Γύρω μας συμβαίνουν άσχημα πράγματα, γύρω μας υπάρχει θλίψη, στεναχώρια, μιζέρια και αρρώστιες.
Όχι δεν τα λέω γενικά και αόριστα σαν να τα διαβάζω σε κάποια εφημερίδα, υπάρχουν, συμβαίνουν και πολλοί από εμάς τα έχουμε ήδη ζήσει όλα αυτά τα μαύρα συναισθήματα.
Έχω ζήσει θλίψη, πόνο, στεναχώρια, αρρώστια, θάνατο και όπως όλοι έτσι και εγώ με τον καιρό ξέχασα πως είναι αυτό το μαύρο αυτό το κενό και ξαναμπήκα στη γκρίνια και στη μιζέρια ξαναμπήκα στη λογική να παραπονιέμαι συνέχεια για πράγματα που δεν έχουν καμία αξία.
Όχι δεν μαζεύω μαργαρίτες στα λιβάδια ούτε έχω καράβια και εργοστάσια να μου λύσουν το οικονομικό πρόβλημα αλλά όλα τα πράγματα γύρω μου έχουν την αξία που εμείς επιλέγουμε να τους δώσουμε, έχουν την σπουδαιότητα που εμείς τους καθορίζουμε και βάση αυτής της σπουδαιότητας μας επηρεάζουν με αποτέλεσμα να γεμίζουμε θλίψη και γρουσουζιά χωρίς να χαιρόμαστε όσα έχουμε, χωρίς ούτε να τα αναγνωρίζουμε.
Ναι απληστία και ανεγκεφαλιά το λένε για εμένα να κλαίγεσαι και να θυμώνεις για μαλακίες όταν είσαι καλά, όταν μπορείς να κάνεις καθημερινά πράγματα, όταν μπορείς να βγεις μια βόλτα, όταν μπορείς να χαρείς τη λιακάδα ή έναν καφέ παρέα με φίλους.
Ποιες είναι οι μαλακίες? Όλες αυτές οι σκέψεις, για τα περισσότερα λεφτά, για τους γύρω μας που μας νοιάζει τι κάνουν και πως ζουν, για την εικόνα που έχουν οι άλλοι για εμάς και που πρέπει να την υπηρετούμε για να δείχνουμε κάποιοι, για όλα αυτά τα κλισέ που μας έχουν επιβάλει και εμείς κατά καιρούς τσιμπάμε και τα υπηρετούμε, μαλακίες είναι όλα αυτά που κάνουμε για να ζηλέψουν οι άλλοι, οι άλλοι που εμείς ζηλεύουμε αλλά δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε και καταναλώνουμε το χρόνο μας όχι για να χαρούμε τη ζωή μας αλλά για την εικόνα μας.
Ξεκίνησα αυτή τη χρονιά λοιπόν με κάτι πολύ απλό, με αυθορμητισμό, χωρίς καμία δεύτερη σκέψη.
Μιλούσα με τη φίλη μου, ανήμερα τα Φώτα, στο τηλέφωνο ( 1 από τις 20 περίπου φορές που καθημερινά μιλάμε ) και φυσικά τη ρώτησα το πιο απλό για να πάρω καμιά ιδέα "τι μαγείρεψες".
Τι το θέλα? Έσκασε μπροστά μου το μενού εστιατορίου.
Κολοκυθόσουπα βελουτέ με αποξηραμένα μανιτάρια, κρίσπι ( να το και αγγλικά, crispy ) μπέικον και κρέμα γάλακτος
Καπνιστό χοιρινό με πορτοκάλια, αποξηραμένα σύκα ( να το και καλαματιανά, τσαπέλες ) και βερίκοκα
Baby πατατούλες στο φούρνο με δεν θυμάμαι και εγώ πόσα άλλα είχε μέσα
Χειροποίητη ρώσικη σαλάτα και μια
Πράσινη σαλάτα με ξηρούς καρπούς, μήλο και ντοματίνια.
Σιγή, εγώ δεν μιλούσα, που πήρα τηλέφωνο? Δε μιλάω μαζί της, σε εστιατόριο πήρα και μου λένε το menu.
"Έλα να φάμε" μόνο αυτό είπε
"Έρχομαι" μόνο αυτό είπα και εγώ.
Δεν έκανα δεύτερη σκέψη αν και υπήρχαν αρκετές που θα μπορούσαν να με κρατήσουν πίσω από αυτές της εποχής μας, της εποχής της μόστρας που ζούμε, όπως:
Δεν έχω κάνει μαλλί
Δεν προλαβαίνω να βαφτώ σαν καραγκιόζης κατά τις επιταγές της εποχής για σωστές φωτό
Δεν μου έφερε η ράφτρα μου το καινούργιο μου φόρεμα (αυτό το δανείστηκα από την ελληνική ταινία "Ο Θόδωρος και το Δίκανο").
Δεν σκέφτηκα, πήρα την τσάντα μου, κλείδωσα την πόρτα και έφυγα.
Μια στιγμή, μια παρέα, ένα στρωμένο τραπέζι, ένας καφές μαζί τους για μετά το φαγητό με λίγα λόγια ένα όμορφο μεσημέρι και απόγευμα χωρίς τίποτα στημένο, χωρίς κανένα savoir vivre και χωρίς τυπικές μαλακίες.
Αυτό λοιπόν θέλω να βάλω στόχο για αυτή τη νέα χρονιά, λιγότερες δεύτερες σκέψεις, λιγότερη γκρίνια για ασήμαντα πράγματα και φυσικά λιγότερους αμόρφωτους, άξεστους και μοστράκιδες γύρω μου.
Καλή χρονιά να έχουμε και να είμαστε καλά!!
Βασιλική
Comentários