Πως άλλαξε η πόλη μου, πως άλλαξαν σιγά σιγά όλες οι πόλεις!
Νέες οικοδομές, κτίρια όμορφα με τεράστια παράθυρα με παράξενους συνδυασμούς χρωμάτων με άπειρες τεχνολογικές ευκολίες, green για εξοικονόμηση ενέργειας…
Κι όμως κάθε φορά που περνάω έξω από κάποιο παλιό σπίτι χαμογελάω.
![](https://static.wixstatic.com/media/d10e1b_689fe61955cf4a8a91e74a670575554e~mv2.jpg/v1/fill/w_600,h_611,al_c,q_85,enc_avif,quality_auto/d10e1b_689fe61955cf4a8a91e74a670575554e~mv2.jpg)
Δεν ξέρω γιατί αλλά για εμένα αυτά τα παλιά σπίτια έχουν ψυχή, έχουν ιστορία να πουν, τα κοιτάς και νομίζεις πως ακούς φωνές παιδικές, μουσικές από γιορτές, μυρίζεις γλυκά και φαγητά, κάπου παίζει ένα ραδιόφωνο, κάπου ακούγεται ένας ανεμιστήρας να γυρίζει, μισόκλειστες γρίλιες το καλοκαίρι, σεντόνια που ανεμίζουν στο σύρματα… και οι εικόνες είναι ατελείωτες!!
Φυσικά και δεν εννοώ πως οι νέες οικοδομές είναι άσχημες αντίθετα, είναι όμορφα κτίρια, με έξυπνες τεχνολογικές ιδέες, green, με ευκολίες για τους ιδιοκτήτες απλά δεν είναι του γούστου μου. Δεν μου αρκεί το χρώμα στο κτήριο να είναι γκρι μπεζ, τα ρολά να ανοίγουν με το πάτημα ενός κουμπιού, εσωτερικά να έχω ασανσέρ για να μην ανεβοκατεβαίνω σκάλες, οι συσκευές στην κουζίνα να είναι εντοιχισμένες για να μην φαίνονται, το μπάνιο να έχει τζακούζι και πάει μακριά η λίστα.
Με ενδιαφέρει να έχει η ζωή μου ΖΩΗ, να μιλάει το σπίτι μου και να λέει ιστορίες.
Αν είχα τη δυνατότητα να μπω σε ένα τέτοιο νέο, σύγχρονο και τεχνολογικά άρτιο σπίτι θα το έκανα, αλλά! υπάρχει ένα μεγάλο αλλά, θα το έφτιαχνα στα μέτρα μου, στα γούστα μου στην εικόνα που θέλω εγώ για την ζωή μου.
Πιθανότατα λέω βλακείες γιατί πολύ απλά μου είναι πολύ δύσκολο να ζήσω μέσα σε τέτοια σπίτια που μοιάζουν αυτόνομα αλλά είναι πολυκατοικίες, είναι συγκροτήματα, δεν έχουν αυτονομία.
Αντίθετα βέβαια σε μια πολυκατοικία του 1960, στο κέντρο της Αθήνας θα ζούσα, θα το έφτιαχνα και θα ζούσα αλλά το φτιάξιμο θα ήταν τέτοιο που το σπίτι θα είχε νέα υλικά αλλά στο σχέδιο και στο ύφος του 1960, ναι θα είχε τις παροχές που εξασφαλίζουν μια άνετη ζωή μέσα σε ένα σπίτι αλλά τον μαρμάρινο νεροχύτη θα προσπαθούσα να τον κρατήσω!
Είμαι vintage? Μπορεί. Αυτό όμως που σίγουρα θέλω είναι να συνεχίσω να βλέπω τέτοια σπίτια στο δρόμο και να μην στέκουν σε λίστα αναμονής για το επόμενο green συγκρότημα που θα τα καταπιεί!!
Άλλωστε «τα πιο ωραία λαικά σε σπίτια με μωσαϊκά τα είχαμε χορέψει…»
Καλή Εβδομάδα Βασιλική
コメント