Οι βόλτες την Άνοιξη στην πόλη είναι ότι καλύτερο!
Οι εικόνες μιας πόλης την άνοιξη είναι πανέμορφες, ακόμα και τα ίδια πράγματα να βλέπεις σου φαίνονται διαφορετικά, φταίει ο ήλιος, το φως, η διάθεση και η γνώση πως η κατήφια του χειμώνα πέρασε.
Ξέρω πολύ καλά τι συμβαίνει γύρω μου, ξέρω πολύ καλά γιατί συμβαίνει, έχω άποψη για όσα γίνονται για όσα μας σερβίρουν, για όσα μας "ενημερώνουν" και για όσα προσπαθούν να μη μας ενημερώνουν και πάει λέγοντας.
Όμως τον τελευταίο καιρό με έχει πιάσει μια μανία με τα vintage και retro, είναι και η ηλικία μου που βοηθάει για αυτή τη μανία, και βλέπω γύρω μου τα πάντα με διάθεση αλα παλαιά!!
Γελούσα μόνη μου την Τρίτη το απόγευμα στο Χαλάνδρι όταν είδα μπροστά μου τα social media της δεκαετίας του 60 και του 70.
Η σκάλα υπηρεσίας, μια σκάλα που μου θυμίζει καλοκαιρινά μεσημέρια στου Ζωγράφου, με τη μαμά μου και την κα Αγγελική, τα τσιγάρα τους και τον καφέ τους, εμάς να μπαινοβγαίνουμε στις ανοιχτές πόρτες...
Μια μικρή αυλή που τώρα έχει μετατραπεί σε καφέ μάλλον ( ήταν κλειστό!) που μοιάζει να είναι δύο ή τρία μικρά σπίτια μαζί με αυλή στη μέση σαν εκείνα τα μικρά σπίτια στην Πολυτεχνειούπολη προς Καισαριανή, που μαζευόντουσαν οι κυρίες γύρω από τις πόρτες τους για λακριντί!
Βρέθηκα για άλλη μια φορά μπροστά σε αυτό το παράξενο παλαιοπωλείο στα Βριλήσσια που κάθε βδομάδα περίπου, έχει μαζί με όλα τα άλλα και ένα νέο πίνακα του Γαΐτη (αλήθεια που τους βρίσκει?),είχε μια παλιά ραπτομηχανή ξύλινη με τα συρταράκια της, αυτή που κάνει εκείνο τον υπέροχο ήχο σα να κυλάνε στραγάλια σε ξύλινο δάπεδο αυτή που είχε η κα Έλλη και γάζωνε σιγοτραγουδώντας το "κρεμεζί πουκάμισο" και τα βράδια την κάλυπτε με ένα κόκκινο βελούδινο πανί και πάνω της ακουμπούσε τις μάρκες για την πόκα που μαζευόντουσαν και παίζανε, τις ξύλινες καρέκλες κουζίνας με τα λουλουδάτα μαξιλαράκια...
εικόνες και αντικείμενα που μας πάνε πίσω σε χρόνια αλλά που τώρα είναι και πάλι της μόδας.
Τι έγινε? Γιατί όλα αυτά ξαναγυρίζουν πίσω?
Η δική μου γνώμη είναι πως όλα αυτά ξανάρχονται όχι σα νοσταλγικές εικόνες από τα νιάτα μας και σαν αντικείμενα vintage αλλά γιατί αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε πως τα πράγματα στη ζωή μας, με όλη αυτή την τεχνολογία αντί να γίνουν εύκολα γίναν και πολύπλοκα και εξαιρετικά δύσκολα.
Όχι δεν φταίει ούτε η τεχνολογία ούτε η εξέλιξη φταίμε εμείς που δεν ξέρουμε πως να χρησιμοποιήσουμε ότι νέο μας παρουσιάζεται και απλά πέφτουμε πάνω του με τα μούτρα με αποτέλεσμα να μας χρησιμοποιεί (ούν) και έτσι να καταντάμε αντίγραφα άλλων.
Άνοιξη είναι, άντε πάμε βόλτα, άντε ας ανοίξουμε κανένα βιβλίο αντί για την οθόνη του κινητού, άντε ας πιούμε και καμιά σπιτική παγωμένη λεμονάδα με παγάκια και σόδα αντί για αυτούς τους καφέδες που έχουν μέσα ένα σκασμό παράξενα είδη από ζάχαρες γάλατα σιρόπια και πάει λέγοντας.
Άντε να κάνουμε κάτι πιο απλό για να εκτιμήσουμε καλύτερα αυτά που έχουμε γιατί τελικά πολλά έχουμε και λίγο τα αναγνωρίζουμε και μόλις τα χάσουμε θα είναι πολύ αργά.
Βασιλική
Comentários