Ένα απόγευμα στο Χαλάνδρι!
Ένας νέος χώρος στο Χαλάνδρι και σε αυτόν μια έκθεση φωτογραφίας.
Πάμε?
Κοιτάμε στα γρήγορα, στο internet τι είναι αυτός ο νέος χώρος και ποια είναι αυτή η έκθεση.
Είναι το κτήριο ΝΟΜΠΕΛ, όχι δεν το ήξερα όχι δεν το είχα ακούσει ποτέ.
Η έκθεση, έκθεση φωτογραφίας με τίτλο "Το Αίνιγμα του Δάσους" του Τάσου Βρεττού.
Οκ πάμε.
ΟΧΙ, ειδική στη φωτογραφία δεν είμαι, δεν έχω γνώσεις αν και είναι κάτι που μου αρέσει πάρα πολύ.
Έχω αγαπημένο φωτογράφο, είναι ο Πλάτων Ριβέλλης, με ενθουσιάζουν οι φωτογραφίες του αλλά μέχρι εκεί, δεν έχω γνώσεις δεν ξέρω για φωτισμό για γωνίες για προοπτικές ξέρω μόνο πως οι δικές του τουλάχιστον φωτογραφίες είναι ΟΛΕΣ οι αγαπημένες μου.
Η αίσθηση του χώρου είναι εξαιρετική, το κτήριο είναι φανταστικό από μόνο του έτσι όπως είναι, ατελείωτο.
Η φωτογραφίες έδιναν ζωή σε γυμνούς τοίχους. Όμορφη αίσθηση.
Την ίδια ημέρα, ενώ ήμασταν εκεί, έγινε η παρουσίαση του χώρου και του καλλιτέχνη.
Κι εδώ αρχίζουν ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ τα άσχημα.
Γιατί τα πράγματα πρέπει να είναι τόοοοσο δύσκολα και τόοοοσο άνευρα?
Οι άνθρωποι που έκαναν την παρουσίαση είχαν λόγο ξύλινο, απόμακρο και ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ κουραστικό.
Δεν τους ακυρώνω, μιλούσαν για κάτι που το κατείχαν κατά 100% άλλα να μου μεταδώσουν τις γνώσεις τους ή αυτό που εκείνοι ξέρουν καλύτερα ή να με βάλουν στη λογική να το μάθω, δεν τα κατάφεραν.
Μια ψυχρή ανάγνωση κειμένων μέσα από χαρτιά.
Γιατί είναι τόσο δύσκολο να μιλήσουν απλά, γιατί πρέπει να χρησιμοποιηθούν ευφάνταστες λέξεις, γιατί πρέπει όλες αυτές οι "ομιλίες" να αφορούν λίγους?
Ο στόχος του χώρου είναι να δώσει μια ανάσα στους ανθρώπους, μια επιπλέον επιλογή για να βρεθούν οι φίλοι και να περάσουν ένα όμορφο απόγευμα μέσα από μια έκθεση, θεατρική παράσταση, μουσική βραδιά και πάει λέγοντας.
Γιατί τόση βαριά "κουλτούρα" σε μία, από μόνη της, τόσο βαριά εποχή?
Κοίταξα πάλι το site του δήμου στην ανακοίνωση της έκθεσης και διαπιστώνω πως και εκεί ο λόγος θυμίζει 1960 έως 1980 ( βαριά βαριά )
Αντιθετικό ζεύγος, διεγείροντας τόσο το θυμικό.... γιατί? Αυτά πιο απλά δε λέγονται? Αν κάποιος τσεκάρει αυτό στη σελίδα του δήμου θα έρθει στην έκθεση? Θα μου πείτε "ναι θα πάει". Φυσικά και θα πάει αλλά δεν θα πάει ο άνθρωπος που έχει να αντιμετωπίσει μια δύσκολη καθημερινότητα και ψάχνει να βρει κάτι διαφορετικό να κάνει ένα απόγευμα με τους φίλους του ή την οικογένεια του. Θα πάνε μόνο αυτοί, οι λίγοι που πάντα πάνε και που τους αρέσει να βρίσκονται σε τέτοιους χώρους με τέτοιες παρουσιάσεις.
Η έκθεση ήταν ικανή να δώσει αυτή την αντίθεση ανάμεσα στο ζωντανό και καμένο δάσος, ήταν εικόνες που είχαν αφήσει έξω κάθε περιττό και εστίαζαν στο αποτέλεσμα, στο ζητούμενο του φωτογράφου. Αυτό κατάλαβα εγώ και όλα τα άλλα... μπλα μπλα μπλα.
Όχι δεν αφορίζω τίποτα, θέλω μέσα σε αυτό το καθημερινό τρέξιμο και το άγχος να μπορώ να παρακολουθήσω τι συμβαίνει γύρω μου χωρίς να έχω παραμάσχαλα ερμηνευτικά λεξικά και επίσης θέλω να έχω απέναντί μου ανθρώπους να μιλάνε με ζωή με νεύρο με διάθεση με πάθος και φυσικά να μιλάνε με τη γλώσσα του σήμερα.
Δεν μπορεί να έχεις απέναντί σου την Έλενα Ακρίτα και τον Γιάννη Ξανθούλη και να νοιώθεις πως όλοι μαζί είμαστε μια παρέα και τα λέμε και ξαφνικά σε μια έκθεση φωτογραφίας να νοιώθεις πως έπρεπε μάλλον να είχες διαβάσει περισσότερο, τότε το γ@μημένο 1986, για να περάσεις Νομική!
Τελικά αυτό καταλαβαίνω, τα απλά πράγματα είναι και τα πιο δύσκολα!!
ΥΓ: εγώ σε αυτόν τον χώρο θα ξαναπάω, μου άρεσε πάρα πολύ αλλά για να είμαστε εξηγημένοι δεν θα κάτσω να ακούσω καμία δύσκαμπτη παρουσίαση! Θα φεύγω!! τόσο απλά.
Βασιλική
#exhibition #art #contemporaryart #artist #painting #gallery #artwork #photography #artgallery #design #arte #artexhibition #fineart #modernart #artcollector #abstractart #expo #drawing #event #architecture #artoftheday #friends #life #athens
Comments