Summer is better on an island!!

Vassiliki Vassiliki

18 Ιουλ 2024διαβάστηκε 3 λεπτά

και εδώ στην Ελλάδα, αλήθεια είναι, τα έχουμε και πολλά!!

Πάμε Τήνο, πάμε Κυκλάδες γιατί το καλοκαίρι και οι Κυκλάδες είναι λέξεις και έννοιες συνώνυμες.

Αυτό το νησί ήταν πάντα στο μυαλό μου συνδυασμένο μόνο με την Μεγαλόχαρη, με την "ΕΛΛΗ" και με την ελληνική ταινία με την Λαμπέτη.

Η πρόταση ή καλύτερα η έκπληξη, για φέτος ήταν ένα νησί σχετικά κοντά και να είναι Κυκλάδες.

Έτσι λοιπόν το πλάνο φτιάχτηκε για Τήνο.

Δεν είναι μακριά από την Αθήνα αλλά αν έχεις ξεμάθει τα πλοία, άμα έχεις να μπεις σε καράβι χρόνια πολλά για μακρινές αποστάσεις τότε και το 2 ώρες κάπως σου ακούγεται.

Δύο ώρες λοιπόν από Ραφήνα, και... νάτο το νησί.

Σαν πρώτη εικόνα το λιμάνι και η χώρα κάτω δεν θα πω πως με ενθουσίασαν. Η πρώτη εικόνα του νησιού δεν είχε το Κυκλαδίτικο χρώμα που περίμενα.

Ο ναός της Μεγαλόχαρης είναι επιβλητικός, η διαδρομή για εκεί είναι όμορφη και παραδόξως ήσυχη, αλλιώς περίμενα να "πλαισιώνεται" εμπορικά αυτός ο δρόμος.

Φυσικά η είσοδος στο Ναό σε εντυπωσιάζει.

Από έξω ακόμα η εικόνα είναι γαλήνια, και παρότι έχει πάρα πολύ κόσμο δεν νοιώθεις την πίεση του να προχωρήσεις γρήγορα ή να μην εμποδίζεις. Όλα έχουν μια ηρεμία.

Η ασημένια πορτοκαλιά, το καράβι με το κήτος και πολλά πολλά τάματα πιστών σε καθηλώνουν, το ίδιο και η εικόνα.

Ακόμα, βέβαια, δεν έχω δει το κυκλαδίτικο χρώμα του νησιού μέχρι που αποφασίσαμε να μην κατεβούμε τον κεντρικό δρόμο του Ναού που ανεβήκαμε.

Τα στενάκια αριστερά και δεξιά είναι τα στενά τα κυκλαδίτικα με τα μαγαζάκια τους με τα καφενεία τους και τις ταβέρνες με τα χρώματα και τις μυρωδιές.

Υπέροχα μαγαζιά, όμορφα στημένα με εξαιρετικές γεύσεις και απίστευτα ευγενικά τα παιδιά που δουλεύουν σε αυτά.

Η Τήνος έχει εξαιρετική κουζίνα!! Αυτό το υπογράφω.

Το άλλο εξαιρετικό που έχει η Τήνος είναι... τα ορεινά της χωριά, το χρώμα τους, η ηρεμία τους, ο ήλιος τους, η παράδοσή τους που φαίνεται και δεν σου δημιουργεί την εικόνα πως έτσι το φτιάξαν για να το δεις και να σου αρέσει, η φιλοξενία τους, η διάθεση των λιγοστών ανθρώπων που ζουν σε αυτά να σου μιλήσουν, να σε τρατάρουν...

Με ενθουσίασαν αυτά τα μικρά χωριά με τους λίγους κατοίκους και τόσο έντονο χρώμα και φως.

Κάρδιανη, Δύο Χωριά, Πύργος, Πάνορμος, Υστέρνια και το αγαπημένο μου για την Τήνο, Βώλακας.

Παντού βασιλικοί και γεράνια, κρασούλες και βιγκόνιες όμορφα μαγαζιά, μικρά με παράδοση και γεύσεις, μαγαζιά που ξέρουν να φτιάξουν ελληνικό με ολίγη μαζί με όλα τα άλλα που φτιάχνουν, χωριά με βύσσινο, πορτοκάλι, μανταρίνι για γλυκά του κουταλιού και πορτοκαλόπιτα, καρυδόπιτα και γαλακτομπούρεκο με παγωτό για πιο απαιτητικούς από εμένα.

Οι εικόνες και τα παλιά αντικείμενα, αυτά τα vintage, εκεί έχουν τη θέση τους. Δεν σε ξενίζει η παλιά βρύση που κάνει τη γλάστρα ή η κατσαρόλα με τα παχύφυτα. Ταιριάζει, αυτό περίμενες να δεις εκεί.

Το λέω γιατί πριν κάποια χρόνια, στη Σίφνο, αυτό το λουλακί και ο βασιλικός ήταν σε τόσο "τέλεια" αναλογία και σύνθεση που φάνταζε εξαιρετικά ψεύτικο και πέρα για πέρα εμπορικό.

Για παραλίες, δεν θα πω πως ενθουσιάστηκα, όμορφες ήταν αλλά όταν έχεις γυρίσει την Χαλκιδική που σαν αυτή δεν έχει, δυστυχώς η σύγκριση...

Όμορφοι κόλποι, δροσερό νερό έως κρύο αλλά πολύς ο αέρας ( τι να περιμένεις άλλωστε από την Τήνο ή την Άνδρο αν όχι αέρα ). Στις περισσότερες είχε και αλμυρίκια για σκιά. Αυτό που μου έκανε εντύπωση, θετική, στις παραλίες τους ήταν τα beach bar.

Είχε, φυσικά και είχε αλλά δεν πιάνανε όλη την παραλία και δεν σε αναγκάζανε να ακούς τη μουσική τους είτε κάτσεις είτε όχι.

Κρατώ από την Τήνο πως οι άνθρωποι της είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ χαμογελαστοί, φιλόξενοι και πολύ καλοί επαγγελματίες.